تاثیر رفتار درمانی شناختی گروهی بر میزان بکارگیری مهارتهای مقابله ای در دانشجویان پرستاری و مامایی

زمینه و هدف: استرس به عنوان یک پدیده روانشناختی از عوامل مهم در بروز و استمرار بسیاری از بیماری-های جسمی و اختلالات روانی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتار درمانی شناختی بر میزان بکارگیری مهارتهای مقابله ای عاطفه مدار و مسئله مدار در دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد صورت گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 156 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به صورت در دسترس انتخاب و دانشجویانی که بر اساس پرسشنامه ی بیلینگز و موس روش های مقابله ای غیر موثر داشتند (60) نفر به دو گروه مورد (30) نفر و شاهد (30) نفر تقسیم شدند. رفتار درمانی شناختی به صورت گروهی در ٨ جلسه دو ساعته بر روی گروه مورد اجرا گردید. بعد از گذشت دو هفته از آخرین جلسات رفتار درمانی شناختی، مجدداً کلیه دانشجویان گروه های مورد و شاهد با پرسشنامه مقابله ای مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t زوجی و t مستقل استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی دانشجویان شرکت کننده در مطالعه4/1±13/21 سال و اکثریت آنها (12/80 درصد) زن بودند. نتایج مطالعه نشان داد که در گروه مورد پس از رفتار درمانی شناختی واکنش های شناختی عاطفه مدار(اجتماعی و هیجانی) کاهش(05/0>p) و واکنش های مقابله ای مسئله مدار (رفتاری، شناختی و حل مشکل) افزایش (001/0>p) معنی دار ی داشت. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر رفتار درمانی شناختی بر بکار گیری واکنش های مقابله ای توسط دانشجویان، استفاده از این روش در مراکز مشاوره دانشجویی در جهت ارتقاء روش های مقابله ای دانشجویان پیشنهاد می گردد.